Noweezo

koliber.

Beata Pawlikowska

Rozdział 20 Niewinny komputer

Fragment książki "W DŻUNGLI PODŚWIADOMOŚCI"

Podświadomość zapisuje w nas myśli, z których czerpiemy do końca życia w przeświadczeniu, że są nasze.

Zadaniem podświadomości jest pomóc ci odnaleźć się w wielkim nieznanym świecie. Zapamiętuje to, co może okazać się przydatne w rozmaitych życiowych sytuacjach. Zapisze strach przed oceną ze strony innych ludzi, zasady społeczne i nowe wnioski dotyczące świata i życia. Jeśli te nowe są sprzeczne z tymi starymi, rośnie w tobie poczucie wyobcowania i chaosu.

Coś jest nie tak. Niby wszystko jest w porządku, ale masz takie dziwne poczucie, że coś nie gra. Coś trzeba naprawić, zmienić. Ale co?...

Szukasz winnego. I na pewno gdzieś go znajdziesz. Będziesz obwiniał rząd, sąsiadów, rodziców, żonę albo męża, polityków albo wielkie koncerny.

Ale źródło twojego zagubienia znajduje się w tobie. Tyle że nikt nie powiedział ci nigdy, że tam należy go szukać.

To, co zostało zapisane w twojej podświadomości oraz to, co racjonalnie uważasz za prawdę, jest sprzeczne. Masz czasem myśli, które cię zdumiewają albo budzą twój strach. Czujesz nienawiść, ale wiesz, że nie wolno nienawidzić. Czujesz strach, ale przecież nie wolno się bać. Ciągle masz wrażenie, że dookoła jest pełno wrogów, że trzeba się bronić i walczyć o swoje. A potem odechciewa ci się żyć. Ale powiedziano ci też, że nie wolno się przyznawać do takich rzeczy.

Powiedziano ci, że nie wolno myśleć albo czuć pewnych rzeczy. Że nie wolno gardzić gorszymi od siebie, że nie wolno się mścić ani nienawidzić, bo to są „złe” uczucia. A jeśli je będziesz miał, to będziesz „złym człowiekiem”.

Tak, to strasznie głupie. Europejska cywilizacja jest pełna takich sprzeczności. Najpierw rozsiewa fałszywe sygnały, a potem chce cię ukarać za to, że je usłyszałeś. Namawia ludzi, żeby brali zapomogi i zasiłki, a potem dziwi się, że nikomu nie chce się już pracować. Dostarcza masowo produkowanej taniej żywności z chemikaliami i antybiotykami, a potem dziwi się, że wszyscy są chorzy i otyli. Ludzie giną w labiryntach administracji i biurokracji, wspomagają się chemicznymi pigułkami, które zmieniają ich zapis genetyczny i alkoholem, który niszczy naturalny układ odpornościowy organizmu. Naszpikowani chemią, zmęczeni i zagubieni emocjonalnie rodzice wychowują naszpikowane chemią, zmęczone i zagubione emocjonalnie dzieci.

Każdy z nas nosi w sobie takie fałszywe komunikaty. Mogą dotyczyć wszystkiego – świata, ludzi, Niemców, wojny, kobiet, mężczyzn, zwierząt i oczywiście przede wszystkim ciebie. To stąd bierze się strach w każdej postaci – przed dyrektorem albo szefem, przed pająkami, przed zmianą, przed czymś nowym. Stąd bierze się niechęć do inności. To jest źródło braku poczucia własnej wartości, kompleksów i uzależnień.

No i te „złe uczucia”, o których mówiono ci, że nie wolno ich mieć. A właśnie że wolno. Nie ma żadnych złych uczuć.
Jeśli zaczniesz je ukrywać w sobie, tłamsić i nienawidzić siebie za to, że je masz, to chaos będzie coraz większy.

Wszystko, co masz w sobie, zostało zapisane w słusznym celu.
Czasem wnioski zapisane przez podświadomości były fałszywe, ale to nie jej wina. Jeżeli chcesz sobie pomóc, to po pierwsze uznaj, że wszystkie uczucia, myśli i emocje, jakie w sobie masz, są dobre. Po prostu. Są najlepsze, jakie mogły być w danej sytuacji. Twoja podświadomość jest jak komputer, który przygotowuje analizy oraz wnioski z wprowadzonych do niej danych.

Czy będziesz obwiniał komputer o to, że wyciągnął wnioski z nieprawdziwych danych, jakie do niego dostarczono?

Nie, bo komputer w niczym tu nie zawinił. Nie ma w ogóle żadnych winnych. Jedyne, co trzeba zrobić, to znaleźć błędne dane i zapisać je na nowo.

I to jest najtrudniejsze.

Podświadomość przygotowała pewne algorytmy, którymi się posługuje w sytuacjach, które rozpoznaje z przeszłości. Kieruje twoimi myślami, emocjami i zachowaniem, posługując się wypracowanymi wcześniej metodami. Z punktu widzenia podświadomości te metody są najprawdopodobniej skuteczne.
Nawet jeżeli racjonalnie nie spełniają swojej funkcji, to podświadomość będzie usiłowała utrzymać obecny stan swojej wiedzy – ponieważ jest to jedyny jej zasób informacji o świecie.

Kiedy więc ktoś powie ci:
- Musisz zmienić swój sposób myślenia.

Podświadomość natychmiast usłużnie podsunie:
- Ale po co? Jestem zadowolony.
- Jesteś?
- Tak. Jestem zadowolony.

Podświadomość podsuwa racjonalizacje takiego stwierdzenia:
- Mam dobrą pracę. Mam kochającą rodzinę. Mam stałe dochody. Mam dobrych sąsiadów.

Tak, to na pewno są powody do tego, żeby być szczęśliwym człowiekiem. Ale czy naprawdę jest tak jak mówisz?

Czy naprawdę tak jest, czy tylko chciałbyś, żeby tak było?

Czy naprawdę wewnętrznie masz przekonanie o tym, że twoja praca jest dobra? Czy czujesz, że się spełniasz? Że robisz coś dobrego? Że to jest dokładnie to, co chciałbyś robić?

I czy masz poczucie, że twoja rodzina jest dokładnie taka, jak sobie wyobrażałeś, że będzie? Czy czujesz wsparcie? Czy czujesz się bezpieczny? Czujesz się kochany i bezpieczny?

Nie mów, że nie ma idealnych żon albo mężów, że zawsze są jakieś kłopoty i że nie można mieć w życiu wszystkiego. I nie mów, że jestem idealistką i że to jest utopia.

Odpowiedz sobie na proste pytania:

Czy czujesz się szczęśliwy?
Czy czujesz się bezpieczny?
Czy czujesz się kochany?
Czy czujesz się spełniony?

Wiem dlaczego o to pytam. I chyba wiem co odpowiesz. Bo ze swojego doświadczenia fantastycznie znam to uczucie – kiedy bardzo czegoś potrzebujesz i bardzo starasz się znaleźć to w realnym świecie.

To nie jest świadoma decyzja, tylko takie dziwne, dojmujące wrażenie - głęboko ukryte, nigdy nie niewypowiedziane, coś podobnego do wielkiej tęsknoty albo pragnienia, które przesłania wszystko inne i po prostu kieruje wszystkimi twoimi myślami – niezależnie czy tego chcesz, czy nie, czy zdajesz sobie z tego sprawę, czy nie. Wiem, bo właśnie tak się czułam. I nigdy nie zapytałam siebie dlaczego tak jest ani skąd to się bierze.

Tyle tylko, że pewnego dnia zostałam do tego zmuszona.
Bo tak jak pisałam wcześniej, każdy fałsz, jaki podświadomość zechce zbudować albo uznać za fakt, prędzej czy później runie w gruzy. Musi runąć. Bo tylko prawda przetrwa. I tylko na prawdzie można budować życie. I tylko prawda daje szczęście.

Muszę się więc znów cofnąć w czasie i opowiedzieć jak wyglądał świat z mojej ówczesnej perspektywy. Oraz jaka była o nim prawda.

"W DŻUNGLI PODŚWIADOMOŚCI" - wyd. G+J marzec 2013

koliber. · Wysłany: Wto 8:29, 19 Mar 2013 Temat postu:

wydaje mi sie ze jest bardzo fajna
no szczegolnie podoba mi sie fragment o tym ze na siłe probujemy wyzbywac sie uczuc ktore sa...bo taki jest człowiek
i bez sensu jest albo udawanie albo wypieranie sie tego ze czuje sie np. nienawisc...
moim zdaniem to bardzo niezdrowe

chyba kupie...oooo...jakby była na audiobuku to kupiłabym na pewo (bo szkoda mi oczu na czytanie Laughing

noname1 · Wysłany: Wto 13:52, 19 Mar 2013 Temat postu:

ja mam ksiaze w dzungli zycia, fajnie ona pisze, choc moze bardzo upraszcza Smile

koliber. · Wysłany: Wto 21:01, 19 Mar 2013 Temat postu:

no dla mnire prosto znaczy fajnie Very Happy

9memory

też ją mam już sięgam po kolejne wydania Very Happy

hedonism

Mam ta książke i zamierzam kupic kolejne z serii. Super sie czyta i taki mocny styl pisani. Ta Pawlikowska jest bardzo płodna mimo, ze nie ma dzieci to napisała ponad 60 ksiażek 11.06.1965r. Ma wszystkie wibracje z triady artystycznej, ma 8 to silna z niej baba, w końcu podróżuje samotnie, ma w serci pracowita 13 plus 11 z dnia, która mówi o talentach i tym, ze ją nosi bo raz jest tu, raz tam.